Kamis, Maret 05, 2015

SABAR GASAN SADAR

Anggota :
1.       Muhammad Safi’i           sebagai Fi’i
2.       Haidir                            sebagai Ustadz H. Haidir.
3.       Muhammad Arifin           sebagai Ipin
4.       Rahmi                           sebagai Narator
5.       Fatmawati                      sebagai Acil Wati
6.       Mia Rizky                      sebagai Siti
7.       Rikka Thalia R                sebagai Acil Ina
8.       Rujaida                          sebagai Hj Jalina
9.       Noor Zaitun                    sebagai Mak Itun

Sabar Gasan Sadar
     Di kampung Sungai Balum, ada seorang janda miskin nang baisi anak liwar macalnya, ngarannya si Fi’i. Fi’i di tinggal akan Abahnya sudah 2 tahunan, samukur di tinggal Abahnya, gawiannya maulah katuju mamanya sakit hati. Pas malam jum’at, samalaman inya kada babulikan ka rumah sampai subuh.
Fi’i              :”Tok... tok... tok.” (mangatuk lawang). “ Ma... uy.. Ma.. !!, bukai lawang? ”. (sambil manggandang lawang gancang banar).
Mak Itun     :“Uma si Fi’i ai, hanyar ha ikam bulik?.”
Fi’i              :“Mauk nah !!,  aku mangantuk, mambukai lawang lambat banar?.”
Mak Itun     :“Astaghfirullahal’adzim... Fi’i Fi’i.”
Si Fi’i masuk ka kamar langsung barabah, Mak Itun ka padu handak manjarang banyu.Tuntung manjarang banyu, Mak Itun langsung ka rumah Hj Jaliha, handak maambil tapsan salajur mambarasihi akan rumah sidin. Hj Jaliha ngini bininya Ustadz H. Haidir, baisi   nang bungas banar, ngarannya Siti.
Mak Itun     :“Assalamu’alaikum...  Hj Jaliha?.”
Siti            :“Wa’alaikum salam, ngapa cil?. Hadang ulun mangiau akan mama,          
                  masuk dulu pian.”
“Ma... Acil Itun mancari?.“
(Mamanya Siti mandatangi, limbah ngitu, Mak Itun maambil sasapu ka padu, sambil mambarasihi lantai. Mak Itun lwawan Hj Jalina bapandiran di ruang tamu.
      Hj Jalina     :“Kaya ngapa wahin si Fi’i?.“
      Mak Itun     :“Kaya ngitu pang sudah, kadada ubah-ubahnya.”
      Hj jalina      :“Balum mandapat hidayah Tuhan kalo inya, bawa basabar haja gen dulu
pian.”
       Mak Itun    :“Inggih Hj Jalina ai.”
Di rumah si Fi’i maamuk kalaparan handak makan, Acil Wati nang di higa rumah mandangar Fi’i amuk, Acil Wati mandatangi Fi’i handak managur.
       Acil wati     :”Fi’i... kanapa ikam pina dahui-dahui?.“
       Fi’i :“Aku handak makan Cil ai, si mama kadada di rumah.”
       Acil Wati    :“Mama ikam bagawi di rumah Ustadz H. Haidir,  mancari akan gasan
ikam pang handak makan.“
       Fi’i :“Kanapa sampian jadi manuduhi  ulun kaya ngitu?, mama ulun kada!!.“
       Acil wati     :“Astagfirullah... Fi’i ai, di tuduhi manyarik-nyarik.“
Malihat mamanya kadada di rumah, si Fi’i bajalan ka warung Acil Ina, saat di jalan tatamu lawan si Ipin.
        Ipin           :“ Eh Fi’i, handak kamana?.“
        Fi’i            :“Aku handak ka warung nah, umpatkah ikam?.“
        Ipin           :“Ayuha barang nah,  kita mawarung haja nah ka warung Acil Ina.“
        Fi’i            :“Lakasi nah, jangan lambat.“
Fi’i lawan ipin bajalan baimbai ka warung acil Ina, Sasampainya diwarung.
        Ipin           :“(!!!).“
        Acil Ina     :“ Ngapang Pin, pina bingung dintu?.“
        Ipin           :“Teh 2 buah Cil ai.“
         Fi’i           :“Ai,,,, teh haja kah?, aku lapar, handak makan.“
         Ipin          :“Amun kam handak makan, bayar saurangan, aku mambayari teh haja.“
         Fi’i           :“Uma,,,, Ipin ai lawarnya, sakali-kali ah wan kawan.”
         Ipin          :“Aku lagi kadada jua kawan ai.“
         Acil Ina    :“Ngapa kah buhannya ngeni di pandir akan?.“
         Fi’i           :“Bahutang kawa kah Cil, ulun handak makan.“
         Acil Ina    :“Aur bahutang ha tarus, pabila bayarnya?.“
         Fi’i           :“Ipin Cil ai mambayari akan.“
         Ipin          :“Bahapal, coba ikam bayari saurangan.“
         Acil Ina     :“Tahu Fi’i nginih?, bantui situ mama ikam mencari, kasihan sidin!.“
         Fi’i           :“Kada jadi aku makan nah, di mana-mana aur di sariki ha tarus!.“
Fi’i kada mahirani lagi, inya langsung bulik ka rumah.
         Mak Itun   :“Umay lah nak,  ngapa pina baancap-ancap?.“
         Fi’i           :“Sampian kadada di rumah, ulun handak makan!.“
         Mak Itun:“Ai, maka sudah ku sadia akan makanan di bawahtatudung.“
         Fi’i           :“Aur timpi ha tarus lawan tahu, ulun muyak!, sini duit nah, ulun handak  
             makan di warung haja.“
          Mak Itun   :“Fi’i ai, aku duit kadada lagi nah.“ (sambil menangis).
          Fi’i           :“Pokonya harus ada duitnya ma ai, ulun kada handak makan pakai timpi
               lawan tahu tarus, dulak Ma ai, tahu kada!.“
          Mak Itun:“Yaa Allah, kanapa ikam jadi kaya ngeni Fii?, kada paham banar lawan
              pandapatan Mama satiap hari ikam ngini.“
          Fi’i           :“Ulun dasar kada paham tahu kada Ma, pokoknya ulun kada handak
   makan pakai timpi lawan tahu.“
           Mak Itun  :“jadi pang, kayapa lagi ikam nak, mama mancari akan duitnya?, makan
   apa yang ada ai.“
           Fi’i          :“Kada tahu ai, kayapakah sito, asal nyaman ha makannya ma ai.“
Mak Itun pun kaluar rumah karna Mak Itun kada tahan lagi lawan kalakuan anaknya nang karas kapala banar. Pas Mak Itun bajalan, sidin tapikiran.
“Oh, jaka aku bakisah lawan Ustadz H. Haidir”
Mak Itun pun langsung ka rumah Ustadz H. Haidir handak manamui sidin.
Mak Itun:“Assalamu’alaikum,,, Ustadz?.”
Ustadz   :“Wa’alaikum salam, kanapa sampian pina sadih banar muhanya?.”
Mak Itun:“Ulun sadih banar mikir akan anak ulun, inya kada mau basyukur lawan apa 
    nang ada, handak nyamannya haja, bagawi kada bisa.”
Ustadz   :“Astaqfirullah,,, Masya Allah, banyak basabar ai sampian, bausaha wan    
   tawakkal, sarah akan sagalanya wan Allah. Hadangi satumat, ulun
    mausaha akan.”
(Mambuka butul nang baisi banyu sambil mambaca akan do’a ka dalam banyu).
   “Nah Cil, mudahan anak sampian mau baubah kalakuannya.”    
Mak Itun:“Alhamdulillah, tarima kasih banyak, mudahan ai liwat parantara pian
   wan do’a pian tadi kawa maubah kalakuananak ulun.”
Ustadz   :“Geh, sama-sama, aamiin.”
Imbah ngitu, Mak Itun langsung bulik dan mambawa botol nang baisi banyu tadi (nang sudah di do’a akan  Ustadz H.). Pas  sudah sampai di rumah,  Mak Itun langsung maunjuk  banyu tadi  kanu si Fi’i.
Fi’i           :“Banyu ngapa ngini ma?.”
Mak Itun  :“Minum ha nak ai, ikam pina kahausan di lihat.”
Fi’i           :“Pas banar ma ai, tahu banar ulun lagi kahausan.”
Mak Itun   :“Mun tuntung minum langsung ha lagi bawa mandi ka padu, imbah ngitu bawa
                sambahyang kah nak ai.”
Fi’i           :“Iyeh ha, ulun gen handak mandi jua, kauyuhan saharianan di luar rumah.”
Limbah kada lawas babarapa hari, si Fi’i mulai ada parubahan, tapi masih ada sadikit karas kapalanya. Pas siang hari inya handak ka warung Acil Ina.
            Fi’i           :“Cil, hutangku barapa?.”
            Acil Ina     :“Handak ngapang ikam, manahuri kah?.”
            Fi’i           :“Handak tahu ai dulu Cil ai.”  
Imbah ngitu datang si Siti. Si Fi’i pun pina tapasona lawan Siti.
  Fi’i           :“Siti oh Siti?, samukur lawas kada talihat sasar babungas wahini.”
  Siti           :“Emmmht, bisa banar pian ngini manggombal.”
Fi’i           :”Uma ai Siti ngini, dasar bujur ikam ngito bungas, ibaratnya ngito
   bidadari nang singgah di hati ulun salawasan.”
Siti          :”Bahapal ikam ngini Fi’i ai, banyaknya lagi binian yang bungas-bungas
   di kampung sini, kada ulun haja ah.” (sambil bajalan maninggal akan
   warung).
Fi’i           :”Ai, handak kamana ikam Siti?, bagana haja gen mangawani ulun
               duduk di sini”
Siti          :”Indah ai ulun duduk wan pian, ulun gen aur di rumah, kalo mama
   mancari!.”
            Siti bulik ka rumah, gara-gara mamanya manyuruh. Hanyar si Fi’i, imabah tuntung mawarung, inya bulik jua karumah. Sasampainya di rumah, inya masuk ka kamar, barabahan di atas tilam sambil mandangar lagu nang dikatujuinya.
Fi’i           :”Ma?, minta duit, ulun handak nukar ruku, mamusang kapala nah.” 
   (bakuciak nyaring).
            Mak Itun lagi di padu, manjamur tapasan Fi’i di dadaian. Fi’i bakuciak dalam kamar, imbah ngitu inya kaluar kamar langsung ka padu manamui mamanya.
Fi’i           :”Ma, kanapa ulun bakuciak kada di hirani?.”
Mak Itun   :”Mama kada mandangar nak ai,  ikam mamutar musik kanyaringan
                 pang, cuba di gimiti?.”
Fi’i           :”Iyih, satumat ha mamatii kena, minta duit nah?.”
Mak Itun   :”Gasan ngapa pulang, tadi sudah ku julung kalo, kada mayu kah?.”
Fi’i           :”Imbahnya pang, Ulun handak nkar ruku, sakit kapala nah.”
Mak Itun   :”Kanapa taka ruku, jurang nukar obat mun sakit kapala.”
Fi’i           :”Lain sakit kapalanya Ma ai, capati nah?.”
Mak Itun   :”Marmanya ikam nak, iyiha barang nah, tapi jangan pina manyanyarik
    bapandirnya.”
Fi’i           :”iyih ha.”
Pas di kamarian hari, imbah ngitu si Fi’i bajalan manuju ka warung handak nukar ruku. Di tangah jalan, si Fi’i malihat Siti tuntung batatukar di warung, F’i mamaraki Siti handak marawa, tapi Sitinya kada mahirani badahara. Hati Fi’i sangkal banar di dada, maulah inya mamauk ha, tapi kawa haja inya manahani.
Pas tabarung, Mak Itun sangkal jua lawan kalakuan si Fi’i, Mak Itun sudah bausaha banar gasan kabaikan anaknya, tapi si Fi’i nya masih kada baubah kalakuannya nang macal wan karas kapala. Mak Itun kada pantang manyarah, Mak Itun sakali lagi ka rumah Ustadz H. Haidir, minta pandapat supaya kawa maubah kalakuan anaknya. Kada lawas, Mak itun langsung ka rumah Ustadz H.Haidir.
Mak Itun  :”Assalamu’alaikum, Ustadz?.”
Ustadz     :”Wa’alaikum salam, handak ngapa sampian, bawa bakisah pang dulu.”
Mak Itun   :”kaya ngini Ustadz, anak ulun masih kada mau baubah kalakuannya,
    managis ulun malihat inya ngitu, adakah pandapat sampian?.”
Ustadz     :”Kita sarah akan haja samuanya wan Allah, ulun usaha akan banar,
              melalui ulun kawa maubah kalakuan anak pian.”
Mak Itun   :”Tarima kasih banyak Ustadz, kayapa ulun mambalas kabaikan
                  sampian?.”
Ustadz     :”Kada usah gen, tarima kasih ulun ikhlas handak mambantu kasulitan
                  pian.”
            Balangsung dalam 1 bulan lawasnya, si Fi’i lawan Ustadz H. Haidir di bawai tarus bila ada caramah di kampungnya lawan jua bajiarah ka guru sakumpul di Martapura. Kada ngitu haja, Ustadz H. Haidir mambari kanu Fi’i amalan nang bagus gasan inya. Lantaran ngitu, si Fi’i babagus kalakuannya. Imbah saban sambahyang subuh si Fi’i mangaji Al-Qur’an lawan Ustadz H. Haidir.
            Wahini si Fi’i baubah banar, kalakuan nang lagi dahulu kada talihat lagi. Mak Itun malihat kaadaan anaknya wahini, tatangis saurangan haja lagi, saking bahagianya si Fi’i nang kaya ngitu.
            Pas liwat jam12 malam, Si Fi’i tabangun bakas guring, inya mandangari mamanya nang lagi sambahyang tahajud.
Mak Itun   :(Dalam do’anya sambil manangis bahagia).
Imbah mandangari Do’a mamanya, si Fi’i mamaraki mamanya.
Fi’i           :”Ma, ulun banyak banar badosa wan pian, ulun minta ma’af beribu
                maaf, ulun banyak banar manyakiti hati pian tarus.” (managis mamohon
              ampun).
Mak Itun   :”kada usah minta maaf, sudah di maaf akan nak ai, jangan lagi lah nak.”
    (sambil mamusuti pundak balakang anaknya).
Fi’i           :”Tarima kasih Ma ai, ulun janji kada manyakiti pian lagi salawasan.”
Mak Itun   :”Inggih nak ai, banyaki minta ampun lawan Allah pian nak ai, banyaki
    baibadah supaya hati pian barasih.”


TUNTUNG